FRANK VANDENBROUCKE ANTWOORDT JEUGDPSYCHIATER SOFIE

“Jij weigert de stilstand en de hopeloosheid en daarin vinden we elkaar”
Een artikel uit De Morgen – 11/05/2023

Beste Sofie,

Je brief, in de krant van dinsdag, raakte me. Je begint je werkdag als psychiater met tientallen boodschappen van wanhopige ouders die hulp zoeken voor hun kind, en je agenda is al overvol. Je eist dat er geïnvesteerd wordt in geestelijke gezondheidszorg, in plaats van het beleid te versnipperen. En je vraagt hoe mijn werkdagen verlopen.

Wel, maandag was ik in basisschool De Schans in Kontich. Jongens en meisjes van het vierde leerjaar legden me uit wat ze geleerd hadden in het project ‘Wel in je Vel’. Ze kregen groepssessies over je goed voelen en minder goed voelen en hoe je elkaar kan helpen. Het lokale Centrum voor Leerlingenbegeleiding (CLB) en ons netwerk voor Geestelijke Gezondheidszorg voor Kinderen en Jongeren sloegen daarvoor de handen in elkaar. En de CLB’s en ons netwerk hebben nog meer plannen in de provincie Antwerpen, om kinderen en jongeren in honderden scholen te bereiken.

Dit is precies wat onze hervorming van de psychologische zorg in de eerste lijn beoogt, dankzij een investering van 152 miljoen euro per jaar. Een veelvoud van het vroegere budget, maar vooral een nieuw verhaal van samenwerken. Want het is door aanwezig te zijn in scholen en CLB’s, maar evengoed in Jongerenadviescentra of Overkophuizen dat we onrustwekkende signalen sneller oppikken, kwetsbare kinderen en jongeren de juiste zorg bieden en zo nodig naar gespecialiseerde hulp leiden.

 

Jeugdpsychiater Sofie Van Lomberghen: ‘Voor een papa was ik al de vijftiende dokter die hij contacteerde, ook ik moest hem doorverwijzen. Hij was kwaad, en terecht’

Kwetsbaarheid heeft vaak te maken met armoede, zoals je schrijft. Maar ook een kind dat het thuis goed heeft, kan op school gepest worden. Of lijden aan faalangst. Vroegtijdige detectie en preventie zorgen ervoor dat problemen niet ontsporen en ouders niet bij jou moeten aankloppen. De netwerken geestelijke gezondheidszorg maken die nabije en laagdrempelige aanpak nu concreet.

In Kontich zag ik hoe welkom die aanpak is voor de kinderen. “Als je wil dat kinderen goed leren, moeten ze eerst goed in hun vel zitten”, zei de directrice. Scholen en CLB’s kunnen trouwens kiezen uit verschillende opties. Bij een groepssessie is het aanbod gratis, maar ze kunnen ouders ook verwijzen naar een geconventioneerde psycholoog of orthopedagoog in de buurt, met een beperkt persoonlijk remgeld (4 of 11 euro per sessie). Diezelfde psycholoog of orthopedagoog kan ook op school individuele sessies organiseren. Kortom, behalve investeren in kinderopvang en onderwijs en armoede bestrijden, gaat het om hervormen.

Het werk is lang niet af. Maar de inzet, de liefde en de creativiteit waarmee deze hervorming in de eerste lijn nu wordt uitgerold door alle betrokken organisaties is hartverwarmend. Snel opsporen en voorkomen is bovendien een deel van de oplossing om jou opnieuw de werkvreugde te bezorgen die je verdient.

Tot zover mijn maandag. Dinsdag sprak ik bij de Vlaamse Academie Eetstoornissen over onze plannen inzake eetstoornissen en het versterken van de opvangcapaciteit voor kinderen en jongeren met complexe problemen. Opnieuw een verhaal van tientallen miljoenen extra investeringen, maar vooral van inzet, liefde en hervormingen op het terrein. Maar daarover schrijf ik je nog een aparte brief. Want jij weigert de stilstand en de hopeloosheid, Sofie, en daarin vinden we elkaar.