Belgische Vereniging voor Psychotherapie

ASSOBAT NODIGT ELYANE ALLEYSSON UIT VOOR HAAR CONFERENTIE OP 28.09.2023

Elyane Alleysson presenteert haar nieuwe boek: “Scenario, Autonomie et contes des fees”.


CONFERENTIE

28 september 2023

We zijn vereerd en bevoorrecht om onze collega te ontvangen

Elyane Alleysson

Auteur, trainer en supervisor in transactionele analyse

Die haar nieuwe boek zal presenteren:

SCENARIO, AUTONOMIE EN SPROOKJES

Alle ups en downs die de held of heldin van het sprookje doormaakt, laten ons op symbolische wijze drie stadia van groei zien: de innerlijke moeilijkheden die de held of heldin tegenkomt, de beproevingen die overwonnen moeten worden en de veranderingen die moeten worden doorgevoerd om tot een succesvol resultaat te komen in termen van groei.

Het succesvolle einde is het gelukkige einde voor de held of heldin, terwijl de tragische eindes voor personages zijn die niet veranderd zijn en onder andere in hun jaloezie of trots zijn gebleven.

In de lezing presenteert Elyane Alleysson het pad dat het verhaal ons voorstelt: in de loop van de situaties die de helden meemaken, hebben ze de mogelijkheid om in gescripte conclusies te blijven steken of zich open te stellen voor conclusies die hen toegang geven tot hun autonomie. Er wordt een collectieve reflectie over een bepaald verhaal voorgesteld.

Deze conferentie vindt plaats op donderdag 28 september 2023 van 18.30 tot 20.30 uur in Nijvel,
Go-well centrum – Jean Monnetlaan 12 – 1400 Nijvel

PAF: €15 voor leden van Assobat – €20 voor niet-leden

Daarna volgen twee trainingsdagen over hetzelfde thema:

Dit is wat Elyane Alleysson erover te zeggen heeft: ” Sprookjes zijn een symbolische taal voor de stadia van groei. Ze praten over de elementen die alle kinderen in hun ontwikkeling tegenkomen en beantwoorden de existentiële vragen die ze zichzelf stellen.

Het seminar is ervaringsgericht: op basis van de identificatie van de verhaalsequenties door de deelnemers, zullen we de rode draden eruit halen, hun gescripte betekenissen en de paden naar een oplossing die hen in staat stelt autonoom te worden.

De interpretaties die ik voorstel zijn gebaseerd op transactionele analyse en psychoanalyse.

Om te voorkomen dat algemene theoretische gegevens die op de conferentie worden gepresenteerd, worden herhaald, is het raadzaam dat deelnemers aan het seminar ook de conferentie bijwonen.

Deze twee dagen worden georganiseerd door Catherine Pilet (TSTA-P) 0477 30 77 76 en Isabelle Taquin (TSTA-P) 0496 61 95 13 op vrijdag en zaterdag 29 en 30 september 2023 van 9.30 tot 16.30 uur.

Informatie

Doelgroep: Alle professionals in helpende beroepen

Plaats: Go-well Center – Jean Monnetlaan 12 – 1400 Nijvel

Prijslijst:

Leden van Assobat:
250 vóór 07.07.2023
€270 na 07.07.2023

Niet-leden:
€280 vóór 07.07.2023
€300 na 07.07.2023

Registratie: https: //docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSe3KgNgfcTUzmtNH-0mwrp29Aw-mgGzIP6xcaDFDk2O_mj4qg/viewform?usp=pp_url

Meer informatie: info@assobat.be

(Photo by Jackson Films on Unsplash)


Photo by Javier Allegue Barros on Unsplash
Heeft u een vraag, een opmerking of feedback, aarzel dan niet contact met ons op te nemen.

PSYCHOTHERAPIE EN NACEBELCODE

Recent heeft de Kruispuntbank voor Ondernemingen (KBO) een toelichting toegevoegd bij de Nacebelcode 86904. Vroeger stond deze code enkel gedefinieerd als: Activiteiten op het vlak van geestelijke gezondheidszorg, m.u.v. psychiatrische ziekenhuizen en verzorgingstehuizen.

Nu heeft men een toelichting bijgevoegd:

Deze subklasse omvat:

  • de activiteiten op het gebied van psychologie
  • de activiteiten op het gebied van psychotherapie
  • de activiteiten op het gebied van psychoanalyse
  • de activiteiten van centra voor geestelijke gezondheidszorg

Alsook:

  • seksuoloog
  • looptherapie

(Photo by Jan Huber on Unsplash)

FRANK VANDENBROUCKE ANTWOORDT JEUGDPSYCHIATER SOFIE

“Jij weigert de stilstand en de hopeloosheid en daarin vinden we elkaar”
Een artikel uit De Morgen – 11/05/2023

Beste Sofie,

Je brief, in de krant van dinsdag, raakte me. Je begint je werkdag als psychiater met tientallen boodschappen van wanhopige ouders die hulp zoeken voor hun kind, en je agenda is al overvol. Je eist dat er geïnvesteerd wordt in geestelijke gezondheidszorg, in plaats van het beleid te versnipperen. En je vraagt hoe mijn werkdagen verlopen.

Wel, maandag was ik in basisschool De Schans in Kontich. Jongens en meisjes van het vierde leerjaar legden me uit wat ze geleerd hadden in het project ‘Wel in je Vel’. Ze kregen groepssessies over je goed voelen en minder goed voelen en hoe je elkaar kan helpen. Het lokale Centrum voor Leerlingenbegeleiding (CLB) en ons netwerk voor Geestelijke Gezondheidszorg voor Kinderen en Jongeren sloegen daarvoor de handen in elkaar. En de CLB’s en ons netwerk hebben nog meer plannen in de provincie Antwerpen, om kinderen en jongeren in honderden scholen te bereiken.

Dit is precies wat onze hervorming van de psychologische zorg in de eerste lijn beoogt, dankzij een investering van 152 miljoen euro per jaar. Een veelvoud van het vroegere budget, maar vooral een nieuw verhaal van samenwerken. Want het is door aanwezig te zijn in scholen en CLB’s, maar evengoed in Jongerenadviescentra of Overkophuizen dat we onrustwekkende signalen sneller oppikken, kwetsbare kinderen en jongeren de juiste zorg bieden en zo nodig naar gespecialiseerde hulp leiden.

 

Jeugdpsychiater Sofie Van Lomberghen: ‘Voor een papa was ik al de vijftiende dokter die hij contacteerde, ook ik moest hem doorverwijzen. Hij was kwaad, en terecht’

Kwetsbaarheid heeft vaak te maken met armoede, zoals je schrijft. Maar ook een kind dat het thuis goed heeft, kan op school gepest worden. Of lijden aan faalangst. Vroegtijdige detectie en preventie zorgen ervoor dat problemen niet ontsporen en ouders niet bij jou moeten aankloppen. De netwerken geestelijke gezondheidszorg maken die nabije en laagdrempelige aanpak nu concreet.

In Kontich zag ik hoe welkom die aanpak is voor de kinderen. “Als je wil dat kinderen goed leren, moeten ze eerst goed in hun vel zitten”, zei de directrice. Scholen en CLB’s kunnen trouwens kiezen uit verschillende opties. Bij een groepssessie is het aanbod gratis, maar ze kunnen ouders ook verwijzen naar een geconventioneerde psycholoog of orthopedagoog in de buurt, met een beperkt persoonlijk remgeld (4 of 11 euro per sessie). Diezelfde psycholoog of orthopedagoog kan ook op school individuele sessies organiseren. Kortom, behalve investeren in kinderopvang en onderwijs en armoede bestrijden, gaat het om hervormen.

Het werk is lang niet af. Maar de inzet, de liefde en de creativiteit waarmee deze hervorming in de eerste lijn nu wordt uitgerold door alle betrokken organisaties is hartverwarmend. Snel opsporen en voorkomen is bovendien een deel van de oplossing om jou opnieuw de werkvreugde te bezorgen die je verdient.

Tot zover mijn maandag. Dinsdag sprak ik bij de Vlaamse Academie Eetstoornissen over onze plannen inzake eetstoornissen en het versterken van de opvangcapaciteit voor kinderen en jongeren met complexe problemen. Opnieuw een verhaal van tientallen miljoenen extra investeringen, maar vooral van inzet, liefde en hervormingen op het terrein. Maar daarover schrijf ik je nog een aparte brief. Want jij weigert de stilstand en de hopeloosheid, Sofie, en daarin vinden we elkaar.

UITZICHTLOZE TOESTAND IN DE KINDERPSYCHIATRIE

Een artikel uit De Morgen – 09/02/2023

Dokter Sofie Van Lomberghen is kinder- en jeugdpsychiater.

Beste ministers Crevits, Weyts, Dalle en Vandenbroucke,

Hoe begint uw werkdag standaard? De mijne begon onlangs zo: aankomen en 36 mails en 10 voicemails openen. Stuk voor stuk wanhopige ouders die hulp zoeken voor hun kind. Stuk voor stuk moet ik hen teleurstellen. Ook Els, mama van Marie. Marie is 14 jaar en heeft depressieve klachten, zelfmoordgedachten en geraakt niet meer op school. Nu ingrijpen zou nog preventief werken zijn, maar vermoedelijk zal het eerst moeten escaleren alvorens er zorg opgestart wordt.

Mijn job – en mijn levensdoel – is om kinderen te helpen, maar dat wordt alsmaar moeilijker. De voorbije weken/maanden is de situatie erger geworden dan ooit: de aanmeldingen blijven binnenstromen, en nieuwe cliënten erbij nemen kán niet meer, want de agenda zit overvol. De situatie is zo ernstig dat we een autoreply moeten sturen: ‘Sorry, maar wij hebben een patiëntenstop’, net zoals zovele andere praktijken. Beeld u in dat u hulp zoekt voor uw kind en dan zo’n antwoord moet terugkrijgen. In onze praktijk zoeken we elke dag naar manieren om de zorgvragen te kanaliseren. Neem ik de telefoon gewoon niet meer op? Geef ik die ene cliënt een crisisgesprek, of geef ik toch voorrang aan wie (nog) niet in crisis is, en probeer ik de situatie daar stabiel te houden?

Ik ben amper 36 maar de moed zakt me in de schoenen: ik had nooit gedacht dat ik op deze manier in het werkveld zou moeten staan. Het systeem faalt en wij falen mee, want door de druk vallen ook in onze sector mensen uit. Wij willen mensen helpen, maar wie helpt de helpers?

Elke dag help ik op kleine schaal mensen, maar het is alsof ik in een zinkende boot zit en enkel een lek emmertje heb om water te hozen. U daarentegen, beste ministers, hebt veel meer slagkracht om op grote schaal dingen te veranderen, en daarom schrijf ik u aan. Want u kan niet alleen zorgen dat het water uit onze boot geraakt, u kan ook zorgen dat onze boot opgelapt wordt. Waar blijft een Nationale Veiligheidsraad als het gaat over mentaal welzijn? Waar liggen de prioriteiten binnen het beleid? Wanneer worden kinderen en jongeren op de eerste plaats gezet in het lijstje?

Het recept met oplossingen is nochtans gekend, de staten-generaal van de geestelijke gezondheidszorg schuift thema’s naar voren om op in te zetten:

– Doe iets aan de armoede; een van de grootste risicofactoren voor mentale problemen. De huidige economische omstandigheden maken het voor velen moeilijk en we onderschatten de impact hiervan op onze kinderen, jongeren en gezinnen.

– Investeer in ggz-middelen, werk de tekorten weg in plaats van meer te doen met dezelfde middelen. Op die manier kunnen ook de wachttijden weggewerkt worden en kan er geïnvesteerd worden in zorg voor alle doelgroepen, zijnde alle leeftijden, alle problematieken… Dan hoeven we niet te kiezen wie we wel en niet behandelen. Nodig ervaringsdeskundigen en hulpverleners mee uit om na te denken en mee een stempel te drukken op het beleid. Gebruik de huidige expertise en het werkveld om de noden in kaart te brengen en breid hulp uit in plaats van die te versnipperen.

– Investeer in onderwijs, kinderopvang, opleiding. De sector van het onderwijs, de opvang en de zorg kraakt onder de druk, het tekort aan personeel is groot. Labeling en diagnoses lijken alsmaar meer nodig om onze kinderen te kunnen begrijpen. Hoe kunnen we hiervan wegkomen en hoe kunnen we het kind weer zien achter de diagnoses en labels?

Bereik ik met deze noodkreet iets? Ik betwijfel het. Maar ik blijf niet in mijn bureau zitten zuchten tot gevoelens van machteloosheid en hopeloosheid me overspoelen en ervoor zouden zorgen dat ik mijn job zou opgeven. Ik blijf hopeloos naïef geloven in een beleid dat strijdt voor elk kind en voor elke jongere. Ik reik ook mijn hand naar u om mee na te denken. U bent empathisch genoeg om u te kunnen inleven in een ouder die alleen maar wil dat zijn of haar kind beter wordt. De kinderen van vandaag zijn de werknemers van morgen, de mensen die de samenleving draaiende gaan houden. Als ze nu niet belangrijk genoeg zijn, wie zegt dan dat ze voor ons willen zorgen later?

Met vriendelijke groeten,

Dokter Sofie Van Lomberghen

LEER MULTIDISCIPLINAIR NETWERKEN IN DE THERAPIERUIMTE (RKG ANTWERPEN)

Veel psychotherapeuten werken binnen de 4 muren van hun therapieruimte. Vaak worden ze echter geconfronteerd met cliëntsituaties waar kennis van – en multidisciplinaire samenwerking met sociale netwerken en instituties een belangrijke meerwaarde zou kunnen bieden.

Mieke Corstjens en Harry Alaerts zijn beide psychotherapeuten (ex-AIHP) die dagelijks, in de begeleiding van hun cliënten, contacten hebben met diverse sociale instituties. 

Zij maken u, in twee avonden en op een schematisch-begrijpelijke manier, wegwijs in het sociale landschap en gaan aan de slag met individuele casussen die door u, op voorhand, worden aangebracht.

Let op: u schrijft dus in voor de twee avonden, de tweede is geen herhaling, meer een vervolg op de eerste.

Maandag:       08/05/2023 – 19.00 tot 22.00 u.

Donderdag:    11/05/2023 – 19.00 tot 22.00 u.

Locatie: Jacobslaan 86 – 2980 Zoersel

Deze twee avonden worden geaccrediteerd door de BVP voor 6 punten CPD.

Deelnemen: 195 €         (eigen inbreng middels KMO-p is 136,50 €)

Niet AIHP studenten kunnen een traject aanvragen van 2 x 3 uren groepssupervisie/practica en 30% KMO-p subsidie gebruiken. Aanvragen via de website: www.psychology-integration.eu

AIHP studenten:  0 €           (middels 2 x groepssupervisie)*

*Aangezien er wordt uitgegaan van casuïstiek gelden deze twee avonden, voor AIHP psychotherapiestudenten als 2 x 3 u. groepssupervisie.

Deze activiteit wordt georganiseerd vanuit een samenwerking tussen de BVP, de Regionale Kwaliteitsgroep Antwerpen en de AIHP.

Interesse? Mail even naar: philippe.vrancken@telenet.be dan neem ik contact met je op.

(Photo by Jackson Films on Unsplash)

Photo by Jason Rosewell on Unsplash

PSYCHOLOGISCHE BEGELEIDING, ALLEEN MET TOESTEMMING VAN BEIDE OUDERS?

Vooraleer de begeleiding van een kind op te starten vragen veel therapeuten en kinderpsychologen dat beide ouders daarvoor hun toestemming geven. Is die toestemming echt altijd nodig? Als één ouder weigert, kan het kind dan helemaal niet geholpen worden? Wordt het krijgen van hulp op die manier inzet van het conflict tussen de ouders?

Recht op gezondheidszorg

In het kinderrechtenverdrag lezen we het volgende:

De Staten die partij zijn, erkennen het recht van het kind op het genot van de grootst mogelijke mate van gezondheid en op voorzieningen voor de behandeling van ziekte en het herstel van de gezondheid. De Staten die partij zijn, streven ernaar te waarborgen dat geen enkel kind zijn of haar recht op toegang tot deze voorzieningen voor gezondheidszorg wordt onthouden.

Dit recht op (geestelijke) gezondheidszorg komt dus wel degelijk in het gedrang als een kind niet de nodige hulp krijgt doordat één van zijn ouders daarvoor geen toestemming geeft.

Toestemming van het kind zelf

De wet op de patiëntenrechten (artikel 12) voorziet dat kinderen die tot een redelijke beoordeling van hun belangen in staat worden geacht, zelfstandig deze rechten kunnen uitoefenen.

Er wordt dus geen exacte leeftijd op gekleefd. Vaak geldt 12 jaar als richtleeftijd voor dit vermoeden van bekwaamheid. Het is de therapeut die de bekwaamheid van de jongere moet beoordelen.

Vermoeden van toestemming

Als het kind niet zelf kan beslissen, beslissen de personen met het ouderlijk gezag. Bijna altijd zijn dat beide ouders samen, ook na een scheiding.

Het akkoord van ouders betekent niet noodzakelijk hetzelfde als ondertekende formulieren. De toestemming kan stilzwijgend zijn. Als één ouder zich richt tot een hulpverlener, mag die er in principe van uitgaan dat die ouder het akkoord heeft van de andere ouder. De hulpverlener geldt juridisch als “derde te goeder trouw”.

Bovenstaande is heel bruikbaar wanneer een ouder niet meer in beeld is.

Meer discussie kan er ontstaan wanneer de ouder wel op de hoogte is van de begeleiding maar zich niet actief verzet. Als er tamelijk grote zekerheid is dat de ouder op de hoogte is, maar niet reageert, kan men ook hier uitgaan van een stilzwijgende toestemming.

Verzet

Als de hulpverlener duidelijke informatie heeft dat een ouder zich verzet, geldt het vermoeden van goede trouw en stilzwijgende toestemming niet. Alleen het gegeven van een scheiding of relatiebreuk op zich is geen teken van verzet. Degene die de goede trouw van de hulpverlener betwist, zal dat ook moeten bewijzen.

De hulpvraag

Naar gelang de hulpvraag weegt het belang van toestemming van elke ouder meer of minder zwaar door. Hoe ingrijpender de therapie, hoe zwaarder de toestemming van elke ouder zal doorwegen. Als de actieve medewerking van een ouder nodig is, zal zijn of haar toestemming belangrijker zijn. Als een ouder geen betrokken partij is, wordt die toestemming minder belangrijk. Zo is de toestemming van beiden bijvoorbeeld belangrijker als het rechtstreeks over de scheiding gaat dan wanneer het een communicatieprobleem is tussen de ene ouder en het kind.

Uitzonderingen

De wetgeving heeft bepaalde voorwaarden bepaald zodat kan afgeweken worden van de vereiste toestemming van beide ouders, wanneer een kind dreigt niet de nodige zorgen te krijgen omwille van het verzet.

  • Het belang van het kind moet geanalyseerd worden. Hoe zit het met zijn of haar welbevinden? Welke noden zijn er? Dit kan via gesprekken met het kind zelf of met de omgeving.
  • De mogelijke gevolgen moeten in kaart gebracht worden, zowel de gevolgen met als zonder therapie. Wat zijn de risico’s als de therapie niet doorgaat? Welke meerwaarde kan de therapie betekenen voor het kind? Maar ook: wat is het risico voor het kind als de therapie wordt opgestart tegen de wil van een ouder?
  • Er moet een schriftelijke motivering opgenomen worden in het dossier waarom er geen toestemming aanwezig is .

Wat kan je als ouder doen?

Wil jij dat je kind begeleid wordt, maar verzet de andere ouder zich hiertegen? Ouderschapsbemiddeling kan soms een oplossing bieden als er nog dialoog mogelijk is, maar de meningen over welke zorgen het kind nodig heeft te ver uit elkaar liggen.

Als de weigering van de andere ouder echt in de weg blijft staan, kan je overwegen om zelf hulp in te schakelen als ouder. Een hulpverlener kan jou mogelijk helpen, handvaten aanreiken of tools meegeven waarna jij je kind beter kan ondersteunen.

Een andere mogelijkheid is de vraag voor te leggen aan de familierechter. Die kan beslissen of de therapie noodzakelijk is of niet ofwel één ouder aanduiden die de beslissing alleen mag nemen.

Bron: ados.be (Ouders Die Opnieuw Starten)

(Photo by Jason Rosewell on Unsplash)

KINDERPSYCHOLOOG EN/OF PSYCHODIAGNOSTICUS

Het Logohuis is een multidisciplinaire praktijk bestaande uit een team van psychologen, logopedisten en kinesisten.

Onze praktijk groeit en daarom we op zoek naar een nieuwe, gemotiveerde kinderpsycholoog en/of psychodiagnosticus.

Hopelijk maak jij binnenkort deel uit van ons team!

VACATURE_LOGOHUIS

(Photo by Logohuis)

DE CORRELATIE TUSSEN EEN VERLAAGDE SEROTONINECONCENTRATIE EN DEPRESSIE WEERLEGD?

Een meta-onderzoek naar de correlatie tussen een verminderde serotonineconcentratie en depressie toont aan dat er geen overtuigend bewijs is dat depressie wordt geassocieerd met, of veroorzaakt door, lagere serotonineconcentraties of -activiteit. De meeste studies vonden geen bewijs van verminderde serotonine-activiteit bij mensen met een depressie in vergelijking met mensen zonder, en methoden om de beschikbaarheid van serotonine te verminderen met behulp van tryptofaandepletie verlagen niet consequent de stemming bij vrijwilligers.

Lees de volledige studie:

The serotonin theory of depression: a systematic umbrella review of the evidence | Molecular Psychiatry (nature.com)

The serotonin theory of depression: a systematic umbrella review of the evidence

Bron: Molecular Psychiatry (2022)

(Photo by Aaron Burden on Unsplash)